Βάτραχοι

Κωμωδία του Αριστοφάνη, που γράφτηκε με αφορμή τον θάνατο του Ευριπίδη και ανέβηκε έναν χρόνο αργότερα (405 π.Χ.), χαρίζοντας στον μεγάλο κωμικό τα πρωτεία στον δραματικό αγώνα των Ληναίων. Στην κωμωδία αυτή ο Διόνυσος μεταμφιεσμένος σε Ηρακλή, κατεβαίνει στον Άδη με τον δούλο του, Ξανθία, για να ικανοποιήσει την επιθυμία του Ευριπίδη. Μετά από κωμικά επεισόδια που συμβαίνουν καθώς περνούν την Αχερουσία λίμνη, ύστερα από τη διαμάχη τους με τις δύο ταβερνιάρισσες και τα βασανιστήρια (στα οποία υποβάλλονται από τον Αιακό), ο Διόνυσος γίνεται κριτής της περίφημης ποιητικής μονομαχίας για τον τραγικό θρόνο ανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, στον οποίο νικά ο πρώτος, εκπροσωπώντας το πνεύμα της ηρωικής αθηναϊκής περιόδου. Στο έργο του αυτό, ο Αριστοφάνης διαγράφει με καθαρές γραμμές τις ανησυχίες του για τη συνεχή μείωση του αθηναϊκού μεγαλείου στον πολιτικό και πνευματικό τομέα, χρησιμοποιώντας θαυμάσια λυρικά μέρη και πρωτότυπα κωμικά στοιχεία, που κάνουν το έργο από τα τελειότερα του είδους.